Prawo do godności osobistej

Jacek Miłaszewski

Trudno jest w jednym zdaniu opisać czym jest prawo do godności. Godność jest używana w różnych kontekstach, co powoduje, iż pojęcie to jest wieloznaczne.

Na pewno można uznać, że gdy mówimy o naruszeniu godności mamy na myśli sytuację, w której działania sprawcy doprowadziły do tego, że czujemy się poniżeni w oczach nas samych. W przeciwieństwie do naruszenia godności, naruszenie czci skutkuje natomiast poniżeniem w oczach innych. (Więcej o tym przeczytasz w artykule: Prawo do czci).

Prawo do godności jak każde dobro osobiste człowieka (więcej o tym przeczytasz w artykule Czym są dobra osobiste człowieka?) jest nierozerwalnie związane z daną osobą. Powstaje w chwili poczęcia a gaśnie z momentem śmierci. Prawa do godności nie można się zrzec oraz nie może być ono przedmiotem obrotu prawnego.

Warto dodać, że prawo do godności zostało zapisane jako pierwsze w rozdziale II Konstytucji a więc Zasadach Ogólnych – Wolności, Praw i Obowiązków Człowieka i Obywatela. W art. 30 Konstytucji zapisano, iż: „Przyrodzona i niezbywalna godność człowieka stanowi źródło wolności i praw człowieka i obywatela. Jest ona nienaruszalna, a jej poszanowanie i ochrona jest obowiązkiem władz publicznych”.

W praktyce często mówi się, iż prawo do godności jest uzupełnieniem wszystkich innych dóbr osobistych takich jak prawo do czci, prawo do wizerunku, prawo do prywatności. Niektórzy twierdzą też, że prawo do godności było pierwszym dobrem osobistym człowieka, z którego w późniejszym czasie wyprowadzono także inne dobra osobiste.

O przykładach naruszenia prawa do godności możesz przeczytać w artykule: Prawo do godności – przykłady naruszeń.

Czytaj powiązane artykuły:

Poproś o konsultację

      Kontakt